W kuchni unosił się słodki zapach cynamonu i pieczonych jabłek - ten, który od razu przywołuje wspomnienia ciepłych wieczorów i bezpiecznego domu.
Mała Ala weszła cicho, trzymając w dłoniach dwa jabłka, które chwilę wcześniej sama wybrała na targu.
- Chcesz jedno, mamo? - zapytała, głosem miękkim jak szept, ale jeszcze ich nie podała.
Zanim mama zdążyła odpowiedzieć, Ala spojrzała na oba owoce z powagą, jakby ważyła coś więcej niż tylko ich ciężar. Ugryzła jedno... potem drugie. Mama uniosła brwi - w jej oczach mignęło zdziwienie, a może odrobina rozczarowania - lecz milczała.
Po chwili dziewczynka podeszła bliżej, wyciągając w stronę mamy jedno z jabłek.
- To jest pyszniejsze. Chciałam, żebyś dostała najlepsze - powiedziała z uśmiechem, w którym była i duma, i radość z podzielenia się czymś dobrym.
Mama poczuła, jak coś miękknie w środku. Zrozumiała, że czasem potrzeba chwili ciszy, by dostrzec prawdziwe intencje.
🫧 Czasem troska przychodzi w ciszy. Nie zawsze ją rozumiemy od razu. Zanim ocenisz, pozwól komuś dokończyć gest.
Twoje słowa pod postami to dla mnie największa motywacja ❤️
Zachęcam też do kliknięcia przycisku „Obserwuj” po prawej stronie.
A jeśli chcesz postawić mi kawę - link znajdziesz tutaj:
1 komentarz:
❤️
Prześlij komentarz