Źródło, patrząc na nią z miłością, zapytało:
„Córko moja, czy kiedykolwiek zastanawiałaś się, co stworzyłem? Widzisz te wspaniałe góry, które wspinają się ku niebu, widzisz te oceany, które pełne są tajemnic i życia? Spójrz na wieloryby, które przepływają przez morza, ich wielkość i siła.
Zauważasz piękno nieba, które zmienia się o każdej porze dnia, a także każdy kształt chmur, które formują się na horyzoncie?”
Kobieta przez chwilę milczała, patrząc wokół siebie na cudowny świat, który stworzyło Źródło. Czuła się przytłoczona tym wszystkim. W końcu odpowiedziała:
„Źródło, mam świadomość, że stworzyłeś wspaniały świat, ale w moim codziennym życiu, w którym ciągle zmagam się z obowiązkami, często zapominam dostrzegać te cuda. Mam tyle spraw do załatwienia, że nie mam czasu na to, by cieszyć się pełnią piękna, które stworzyłeś.”
Źródło spojrzało na nią ze współczuciem i zrozumieniem. Uśmiechnęło się łagodnie i powiedziało:
„Córko moja, wiem, jak trudno jest ci dostrzec to piękno, kiedy Twoje dni wypełnione są obowiązkami i trudami życia. Ale chcę, abyś zrozumiała, że każda z tych rzeczy, które stworzyłem, jest darem. Góry symbolizują twoje wyzwania i trudności, ale także dają ci siłę, by iść do przodu. Woda w oceanach to twoje emocje, które muszą przepływać, ale także zaspokajają Twoją duszę. Wieloryby są jak twoje marzenia – ogromne, pełne siły, gotowe, by pływać w szerokim świecie. A niebo, które zmienia się z każdą porą dnia, przypomina ci o tym, że życie jest pełne cykli, że nic nie trwa wiecznie, ale każda chwila jest cenna.”
Kobieta była głęboko poruszona słowami Źródła. Zrozumiała, że jej życie, choć wypełnione codziennymi zadaniami, ma swoje piękno, a jej trudności i obowiązki nie są czymś, czego powinna unikać. Są częścią planu, częścią tego, co ma jej pomóc stać się silniejszą i mądrzejszą. Zrozumiała, że każda chwila, nawet ta najbardziej prozaiczna, może zawierać coś wyjątkowego, jeśli tylko będzie w stanie zauważyć i docenić to, co jest wokół niej.
Źródło dodało: „Córko moja, to, co stworzyłem, jest pełne harmonii. Ale ta harmonia nie jest bez pracy. Ty, jako część tego świata, masz swoją rolę do odegrania. Znajdź balans, a zrozumiesz, że codzienne obowiązki to nie ciężar, ale część pięknej i niepowtarzalnej układanki.”
Kobieta odczuła głęboką wdzięczność. Teraz widziała, że choć życie bywa trudne, to każda chwila ma swój sens i znaczenie. Zaczęła doceniać nie tylko cudowne stworzenia, ale i codzienne czynności, które wykonywała. Zrozumiała, że ma moc, by zmienić sposób, w jaki patrzy na świat, dostrzegając w nim więcej piękna i harmonii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz