Obserwujący go Anioł zapytał z zaciekawieniem:
- Czemu poświęcasz jej aż tyle czasu?
Stwórca odpowiedział z czułością:
- Bo to niezwykła istota. Musi być silna, a jednocześnie łagodna. Miękka w dotyku, ale zdolna unieść świat. Powinna mieć serce zdolne pomieścić całą rodzinę, dłonie, które leczą bez słów, i spojrzenie, które koi duszę.
Anioł podszedł bliżej i zauważył łzę spływającą po policzku kobiety.
- To błąd? - zapytał.
- Nie, to łza - odpowiedział Stwórca.
- To sposób, w jaki kobieta wyraża to, czego nie da się ubrać w słowa. Radość, ból, samotność, miłość, dumę i nadzieję.
Anioł zamyślił się.
- To naprawdę niezwykłe stworzenie...
Stwórca spojrzał na swoje dzieło z czułością.
- Tak, kobieta to cud. Łączy w sobie kruchość i siłę. I nawet gdy milczy, potrafi przemówić do serca.
Bo kobieta… to poezja w ludzkiej postaci.
Zachęcam też do kliknięcia przycisku „Obserwuj” po prawej stronie.
A jeśli chcesz postawić mi kawę - link znajdziesz tutaj:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz