Dawno, dawno temu, w lesie pełnym cudownych roślin i drzew, żył mały kwiatuszek. Był to kwiatek, który przez długi czas starał się rosnąć obok starego, potężnego drzewa. Mimo że ziemia była twarda, a korzenie drzewa głęboko wbite w ziemię, kwiatek starał się znaleźć miejsce na wzrost.
Codziennie mocno wierzył, że rozwinie swoje płatki w pełni i stanie się pięknym kwiatem, który zachwyci innych. Ale mimo starań, jego płatki były małe, a łodyga cienka. Co więcej, kwiatek zauważył, że nie ma wystarczająco dużo słońca, bo korona drzewa zasłaniała światło. Kwiatuszek czuł
się coraz bardziej zmęczony, ale nigdy nie przestawał starać się rosnąć, wierząc, że w końcu uda mu się wyrwać z cienia. Przez wiele dni i tygodni
czekał, marząc, że stanie się silnym kwiatem. Pewnego dnia, gdy znów próbował otworzyć swoje płatki, zauważył, że nie rośnie wcale. Był stłamszony przez potężne drzewo. Czuł, że nie ma siły, by walczyć dalej. Rozpłakał się cichutko, bo nie wiedział, co robić. Zauważyło to mądre, stare drzewo, które stało obok kwiatuszka przez wiele lat. Choć drzewo było ogromne, miało serce pełne ciepła i troski. Zbliżyło się do kwiatuszka i powiedziało: „Mały kwiatku, wiem, że bardzo się starasz. Wiem, jak ciężko jest ci rosnąć w moim cieniu. Ale czasem trzeba odpuścić, by znaleźć dla siebie lepsze miejsce. Twoje siły nie zostaną zmarnowane, jeśli pozwolisz sobie zmienić kierunek. Zaufaj sobie, znajdź miejsce, które pozwoli ci naprawdę rozwinąć swoje płatki.”
Kwiatuszek spojrzał na drzewo zaskoczony, a potem zamyślił się głęboko. Zrozumiał, że życie nie polega na walce z czymś, czego nie można zmienić, ale na znalezieniu swojej drogi. Zatrzymał się na chwilę, patrząc na potężne drzewo, które przez lata dawało mu cień, ale teraz pozwalało mu pójść własną drogą.
„Zacznę od nowa…” - powiedział do siebie kwiatek. I tak, z odwagą w sercu, postanowił, że poszuka innego miejsca. Miejsce, gdzie będzie mógł wzrastać w pełni, korzystając z dobrodziejstw słońca, wiatru i deszczu. Znalazł nowe miejsce na skraju lasu, gdzie wszystkie rośliny miały przestrzeń do wzrostu. Wkrótce rozwinął swoje piękne, kolorowe płatki, które zaczęły przyciągać uwagę innych kwiatów. Czuł się szczęśliwy i spełniony, bo zrozumiał, że czasami odpuszczenie tego, co nie działa, jest kluczem do znalezienia prawdziwego szczęścia.
Morał bajki: Czasem musimy odpuścić to, co nas ogranicza, by znaleźć swoje miejsce, w którym naprawdę możemy się rozwinąć. Choć walka wydaje się kusząca, nie zawsze jest to najlepsza droga. Czasami po prostu trzeba zmienić kierunek, by zacząć od nowa, z większą siłą i radością.
Jeśli masz ochotę, zostaw komentarz - bardzo lubię je czytać.
Możesz też kliknąć
„Obserwuj” w bocznym pasku, by nie przegapić nowych wpisów.
A kawę możesz postawić tutaj:
